Hiszpania to raj dla miłośników rowerowych wypraw. Znajduje się tu kilkaset tras rowerowo-pieszych oznaczonych na mapach jako Vias Verdes (Zielone Szlaki). Powstały one na dawnych nasypach kolejowych, a ich łączna długość w całym kraju wynosi aż 3 500 km. To doskonała okazja, aby odkrywać Hiszpanię z innej perspektywy – na rowerze z psem, bezpiecznie i w otoczeniu pięknej przyrody. My mieliśmy okazję przejechać kilka z nich podczas naszej podróży i podzielimy się naszymi wrażeniami.
Vía Verde del Aceite
Kierunek - Doña Mencía i Zuheros (51 km)
Naszą rowerową przygodę rozpoczęliśmy w Andaluzji, w miejscowości Cabra, gdzie zatrzymaliśmy się na parkingu dla kamperów, usytuowanym tuż przy szlaku. Spędzaliśmy tam święta Bożego Narodzenia i wykorzystaliśmy wolne dni na eksplorację Vía Verde del Aceite.
Pierwszy odcinek prowadził w stronę miasteczka Doña Mencía, a potem w kierunku Zuheros. Już od pierwszych kilometrów trasa urzekała nas malowniczym krajobrazem – niekończące się gaje oliwne rozciągały się po obu stronach szlaku.
Jadąc starą linią kolejową, cieszyliśmy się łagodnym nachyleniem, dzięki czemu jazda była płynna i komfortowa. Skadi niestety na tym wypadzie rowerowym podróżowała od początku do końca w plecaku oczywiście z krótkimi przerwami na siku ze względu na ranną łapkę. Niestety skaleczenie poduszki rozbitym szkłem i założony opatrunek uniemożliwiał jej swobodną aktywność.
Co jakiś czas zatrzymywaliśmy się, aby podziwiać widoki z kładek i wiaduktów. Mijaliśmy też dawne stacje kolejowe, które dziś pełnią funkcję restauracji i miejsc odpoczynku dla podróżnych. Niezapomniane wrażenie zrobiło na nas miasteczko Zuheros – z daleka widać było jego białe zabudowania i górujące nad nimi ruiny zamku. To jedno z tych miejsc, które przenosi w czasie i zachwyca swoją surową, andaluzyjską urodą.
Po 25,5 km zatrzymaliśmy się na piknik, ale niestety… nie zabraliśmy ze sobą żadnych przekąsek jak mamy to zawsze w zwyczaju! To był błąd, który odczuliśmy na własnej skórze – spadek energii podczas powrotu dał nam się we znaki. Droga powrotna, miała kilka podjazdów, które mocno nadwyrężyły nasze siły. Na szczęście ostatni odcinek to prawdziwa nagroda – zjazd z górki prosto do Cabry!
Czas: 4h
Dystans: 51 km
Skadi na łapkach: 0 km
Poziom trudności: łatwy, idealny dla rodzin
Rodzaj nawierzchni: szutrowa, miejscami asfaltowa
Najlepsza pora na przejazd: zima, wiosna i jesień (latem może być zbyt gorąco)
Co zabrać? Wodę, przekąski, aparat fotograficzny
Kierunek - Puente Genil (64 km)
Kolejny dzień to jeszcze ambitniejszy plan – 64 km do Puente Genil, czyli końca szlaku Vía Verde del Aceite. Po poprzednich doświadczeniach tym razem byliśmy dobrze przygotowani: odpowiedni zapas wody i energetyczne przekąski (czytaj: świąteczne marcepany!).
Pierwsze kilometry dosłownie przeleciały – poczucie formy i lekkości dodawało nam skrzydeł. Szybko zorientowaliśmy się jednak, że trasa w kierunku Luceny miała delikatne nachylenie w dół, co oznaczało… trudniejszy powrót! Po drodze minęliśmy Lucena Park Europa, a potem wjechaliśmy w tunel pod drogą szybkiego ruchu.
Po 25 km zatrzymaliśmy się w Navas del Selpillar – to tutejszy odpowiednik polskich MOR-ów (Miejsc Obsługi Rowerzystów). Krótka przerwa, test sił i decyzja – jedziemy do końca! Po drodze krajobraz nieco się zmieniał, ale oliwne gaje wciąż dominowały, działając na nas hipnotyzująco i kojąco.
Najbardziej spektakularnym punktem trasy była kładka nad drogą A-318. Zatrzymaliśmy się w jej najwyższym punkcie – cisza była absolutna. Ani samochodów, ani wiatru. Tylko my, przestrzeń i zachwycający widok na rozciągające się oliwne pola.
Dojechaliśmy do ruin stacji w Puente Genil – szybka sesja zdjęciowa, chwila odpoczynku i marcepanowy zastrzyk energii. Powrót był cięższy – słońce powoli zachodziło, temperatura spadała, a my zaczęliśmy odczuwać zmęczenie. Ostatni postój w Parku Europa pozwolił nam uzupełnić wodę i odzyskać siły na finałowy odcinek. W końcu dotarliśmy do Cabry, zmęczeni, ale szczęśliwi!
Czas: 5h
Dystans: 64 km
Skadi na łapkach: 10 km
Poziom trudności: łatwy, idealny dla rodzin
Rodzaj nawierzchni: szutrowa, miejscami asfaltowa
Najlepsza pora na przejazd: zima, wiosna i jesień (latem może być zbyt gorąco)
Co zabrać? Wodę, przekąski, aparat fotograficzny
Vía Verde de la Campiña
Szlak pełen niespodzianek
Początek dnia nie zachęcał do jazdy – było zimno! Dopiero koło 11:30 zdecydowaliśmy się ruszyć. Po kilku minutach jazdy przejechaliśmy przez charakterystyczny most kratownicowy i opuściliśmy centrum miasta. Trasa była mieszanką asfaltu i żwiru, jednak stan nawierzchni miejscami pozostawiał wiele do życzenia – dziury, zarośnięte odcinki, a nawet dzikie wysypisko śmieci! To niestety trochę psuło atmosferę.
Na dodatek Tomek złapał gumę! To pierwszy taki przypadek od dawna, ale mieliśmy zestaw naprawczy, więc szybko uporaliśmy się z problemem. Jednak kilka kilometrów dalej… kolejna guma! 😅 Tym razem w tylnym kole.
Po 22 km zdecydowaliśmy się wracać – ten szlak nie zrobił na nas aż takiego wrażenia jak poprzednie. Choć mieliśmy kilka miłych chwil, zabrakło spektakularnych widoków.
Ten odcinek nie miał po drodze żadnych punktów gastronomicznych więc dobrze mieć ze sobą wodę i jakieś przekąski.
Podsumowanie
Czas: 5h
Dystans: 64 km
Skadi na łapkach: 10 km
Rodzaj nawierzchni: szutrowa, miejscami asfaltowa (w złym stanie)
Najlepsza pora na przejazd: zima, wiosna i jesień (latem może być zbyt gorąco)
Co zabrać? Wodę, przekąski
Vía Verde de la Sierra
Ten szlak to prawdziwy hit – tunele, wiadukty, skaliste doliny i obserwacje sępów! Opis tej trasy znajdziesz w tym wpisie:
kolejnymVia Verde de la Sierra – Najpiękniejsza Zielona Trasa Rowerowa w Andaluzji
Podróżując Vías Verdes, odkryliśmy zupełnie nową twarz Hiszpanii. Te szlaki to idealne połączenie historii, przyrody i sportu – polecamy każdemu, kto chce doświadczyć czegoś wyjątkowego na dwóch kółkach!
Wybierając się na szlaki rowerowe w Hiszpanii warto zainstalować sobie aplikację Via Verde lub skorzystać ze strony internetowej, aby dowiedzieć się więcej o dostępnych trasach i zaplanować swoją wycieczkę pieszą lub rowerową.